Ay’a Sordum: Nuray Narbay – Kadın

Geçtik kalemin kağıdın, klavyenin başına onlarca kadın. Herkes kendi hikayesinin peşinde, kendi anladığı yerden anlatacak, kendi dersinin, sınavının, yolunun getirdiklerini boşaltacak zihninden bu beyaz sayfalara.

İçinde hayallerin, öğütlerin, acıların, yaraların, doğumların, ölümlerin, aşkların olduğu cümleler kurulacak.Üstünden kalkan ağırlıklarını, altında ezildiklerini, çok istediklerini, kimseye gösteremediği yaralarını, utançlarını, arzularını fısıldayacak bu kağıtlara.

Kadının gücünü teslim aldığı, kendini fark ettiği bir zaman sarmalı olacak, birbirinden habersiz mişcesine yazılacak her şey üstelik, ama hepsi hepimizin hikayesi olacak günün sonunda. Bileğinin hakkıyla, aklının oyunlarıyla, yalanla veya olanca gerçeğiyle kazandığımız hikayeler olacak bunlar.

Küskünler, acizler, yavuz hırsızlar cirit atacak, öğretmenler, katiller olacak, hiç tanımadıklarımız, en sakladıklarımız olacak, en iyi bildiklerimiz arkamızı döndüklerimiz, gelmişini geçmişini …. yapamadığımız herkes, şu an bizim iki dudağımız ve parmaklarımız ucunda olduklarını bilmeyecekler belki, ama biz hepimiz biliyor olacağız.

Dişiliğin bahşettiği ve bize başkaca da yol bırakmayan o hale eninde sonunda varacağız.Tüm yargılarımızı, suçlamalarımızı bitirip, asıp kesip, bırakıp gidip cezalandırıp, en sonunda affedeceğiz.

Rahman ve Rahim deki Rahmin, yaradan tarafından verilen hediyesi olduğunu anlayan  her kadın, rahim olmanın, zaten sadece doğurmakla ilişkilendirilmediğini de bilir olacak birden.Yaradanın yaratma hediyesini bize verdiğini hatırlayacağız.

Kendini doğurmak görevini hep göz ardı eden kadınlar, toplaşıyor usul usul. Sokulup birbirlerine, bir taraftan içlerindeki o kadın kıskançlığının hep farkında. Kaderlerine yürüyorlar.

Kadının ayahuascası yazı.Yazacak ve içindeki cirit atan şeytanları ile yüzleşecek bir yandan.Melekleriyle barışacak en nihayet sonunda.

Düşünecek bana rağmen bu dünya neden böyle?

Neden buna izin verdim diye? Güçsüz müyüm hakikaten? Korkak mıyım yoksa? Edilgenliğin gizli hazzı mı beni burada tutuyor? Salya sümük ağlayınca rahatlayıp unutuyor muyum görevimi?

Rahim görevi kendine verilmişlerin, doğurduğu eriller mi sadece bu hale koydu burayı? Hiç mi dahli olmadı kadınların.

Hiç mi düşünmedik bu gidişi başka bir yöne akıtmayı ve uğraştık mı bunun için hakikaten diye sorabilecek kendine en sonunda?

Geldik kaçınılmaz yüzleşmeye, herşeyi üstlenip , buradan her olanın sorumlusu kadın diye çıkarmak değil kastım.

Ama ertelenmiş, es geçilmiş bu iç dökme, bu kendiyle ve hemcinsi ile hesaplaşmayan, kendi gücünü ve sorumluluğunu bilmeyen kadın figürü, geçmişin bütün tanrıçaları, bütün Lilith’leri Havva’ları değil midir? Toprak ananın kızları olmaya hazır mıyız? Bütün mesele buradadır.

0 0 votes
Article Rating
Bildirim al
Bildir
6 Yorum
Inline Feedbacks
View all comments
Fulya
Trusted Member
14/09/2020 00:17

İçinde hayallerin, öğütlerin, acıların, yaraların, doğumların, ölümlerin, aşkların olduğu cümleler kurulacak.Üstünden kalkan ağırlıklarını, altında ezildiklerini, çok istediklerini, kimseye gösteremediği yaralarını, utançlarını, arzularını fısıldayacak bu kağıtlara.

Bayildimmmmm… tebrikler

Nuray Narbay
Active Member
27/09/2020 14:49
Reply to  Fulya Once

Çok teşekkürler Fulya’ cım , güzel sözlerine.

Esra Rehill
Active Member
04/09/2020 13:13

Bitirdi beni bu yazı. Belki de asıl başlangıç için adımlarımı hızlandırdı.

Nuray Narbay
Active Member
04/09/2020 13:54
Reply to  Esra Rehill

Ne mutlu vesile oldu ise.Çok teşekkürler Esra’cım güzel sözlerine.

Gizem Ardıç
Noble Member
30/08/2020 18:19

Kalemine, fırçana, yüreğine zeval gelmesin Nuray ❤️❤️

Nuray Narbay
Active Member
31/08/2020 14:28
Reply to  Gizem

Canım Gizem, hepimizin. Çok teşekkürler güzel sözlerine.

Yazmak istiyorsunuz ama bir türlü başlayamıyorsunuz, Başlasanız da sürdürmekte zorlanıyorsunuz, O zaman bu atölye tam size göre.
Gün :
Saat :
Dakika :
Sn

Hoşgeldin !
Seni Tekrar Aramızda Görmek İstiyoruz

Yazarlar Kulübü
Seni Bekliyor

✎Bize ulaşabilirsiniz