6 Haziran 1988

Bugün Elif’in yaş günüydü. Kızım, ne kadar da büyüdü. Haftalığımı alır almaz ona bir hediye alacağım. Biraz üzüldü sanki bugün, eksik hissetti kendini. Evdeki herkes geldi pasta keserken ama baba yok, ev yok, düzen yok. Bu kirasını zar zor denkleştirdiğimiz odada direniyoruz insanca yaşamak için.
Bir de bozulan elektrik sobası, onu tamir ettireceğim . Necla abla cumartesi hesaplaşırız dedi, düğünler başlıyor artırırız yakında senin haftalığını dedi.
Esra’ya söylesem, Elif’in ilacını verse. Sabah sen açıver dükkanı, dedi Necla abla. Elif’e dedim, kızım Esra ablana söyleriz o ilgilenir seninle, diye.

Canım Esra’m. Uyandırmak istemedim. Erken gidiyorum bu sabah. Uyanınca Elif’le ilgilenir misin? Kahvaltısını etsin, ilacını içsin. Öğlene dolapta barbunya var, ondan yeriz, geceden yapmıştım. Bir boşluk olursa gelirim, gelemezsem siz yiyin.

HİLAL

Hilal’ciğim, Elif’i şimdi yatırdım. Merak etme, iyi. Öğlen barbunya yedi akşam pilav da yaptık yanına, beraber yedik. Sen bırakamadın dükkanı sanırım. Olsun arkadaşım, ben bakarım Elif’e. O çok akıllı zaten her şeyi kendi halledebiliyor.
Oturma odasında radyo dinledik, resim yaptık. Mediha teyze iyi değilmiş Hilal. Geldi, biraz oturdu yanımızda. Ne zamandır oğlum beni evine götürecek, diyor ama gelen eden yok. Burada bakımsız kalacak. Öğretmen kız da dün para verdi. Esra abla, mutfak alışverişine ben çıkamıyorum, sen alıversen, hep beraber pişirir yeriz, dedi. Aldım. Sen veremedin diye üzülme. Bu hafta böyle geçiniriz başka hafta sen de katılırsın. Polat da bu kıza sevdalı herhalde. İyi çocuk tamam ama aynı evde bunlar, başka odalarda bir iş olmasın sonra, hı? Öğretmene tembihledim sen akıllı kızsın kapını sıkı kilitle diye. Öyle baktı, korktu da biraz. Notları koyduğumuz yeri de biri bulursa yandık kız Hilal bu şekerlikten başka yer mi bulsak ne dersin ?

ESRA

7 Haziran 1988

Geldiğimde Elif uyumuştu. Ateşi yok. Ne güzel sakin sakin uyuyor. Ne yoruldum bugün! Randevusuz bir aile geldi. Nişanları varmış, başkasıyla anlaşmışlarmış ama kavga etmiş gelin kuaförle. Saç baş yolmalı hem de . “ Ay, dar attım kendimi kuaförden! Bıraksam en mutlu günümde beni kel bırakacak. O maşayı kızdırıyor tüpte, ablam sanki ızgara yapacak! Saç bu ayol! Cızır cızır etmeye başladı. Elinden kaptığım gibi!…” Saçlarını yıkayınca sakinleşti biraz. Baktım, yüzüne bir yumuşama geldi. Çenesi durmadı ama. Kapıdan çıkana kadar vır vır konuştu. Necla abla da çok yoruldu. “Yarın sabah dükkanı ben açarım. Sen de saat 10.00 olmadan gelirsin. “ dedi. Bakalım, haftalığı yarın verecek mi ?

Canım Gonca’m, biliyorsun bu hafta üniversitede sınavlarla geçiyor. Okulu daha fazla uzatamayacağım için de sıkı sıkı çalışıyorum. Valla çalışıyorum. Yaza bitecek bu iş, görürsün.
Seninle görüşemiyoruz. Cumartesi akşamı köşedeki pastanede bekleyeceğim seni. Evde dikkat çekmeyelim dedin diye susuyorum ama yan odamda uyurken, seni görememek nasıl üzüyor beni! Neyseki mutfakta, oturma odasında az da olsa görüyorum. Sizli bizli de olsa, kısa da olsa konuşabiliyorum seninle.
Unutma, saat 18.00’de…
POLAT

Sen bitireceğim diyorsun ama aklın fikrin hala pastanede. Bilmem gelebilir miyim, hemen söz veremeyeceğim. Seni daha yeni tanıyorum, birbirimiz hakkında acele hüküm vermeyelim. Belki iyi anlaşırız belki de sürdüremeyiz, belli mi olur?
Esra abla geçenlerde bana tembihledi, kapını sıkı kilitle, dedi. O seni çok önceden tanıyor. Bana ne demek istedi? Onun bildiği, benim bilmediğim şeyler mi var ?
Bir de bir gün birilerinin eline geçecek bu notlar diye nasıl ürküyorum? Ya Elif bir ödev için açar da ansiklopedinin bu cildine bakacak olursa ?
Gonca

9 Haziran 1988

Ne güzel gündü ama! Elif’im de çok sevindi. Mahallenin çocukları da doluştu bizim bahçeye. Herkes geldi sofraya. Hilal, Erkan’ı uyandırdı. Gece vardiyasında çalışmış diye yorgunmuş ama taşıyıverdi masayı bahçeye sağolsun. Doldurduk da doldurduk sofrayı. Yeni işimi kutladık hep birlikte. Güzel bir haftalık verdi Necla abla. Hilal’le gidip alışveriş yaptık. Akşamına hazır ettik yemekleri.

Öğretmen Gonca geldi, tıp talebesi Polat, Erkan, Hilal ve bizim tatlı Mediha teyze. Elif koluna girip indirdi merdivenlerden. Oturttu sandalyesine. Tüm çocuklar etrafında toplantı Mediha teyzenin. Herkes bilir onun ne güzel masallar anlattığını. Dizildiler karşısına. Hava kararıp sokak lambaları yanana kadar dinlediler. Eh, Mediha teyze de yoruldu. “ Hadi bakayım, anneleriniz merak eder. Bekletmeyin annelerinizi! “ dedi. Emre’nin annesi yoktu ya yüzü biraz asıldı. Mediha teyze tutamıyor aklında, fark edemedi.

Alışverişten sonra ben dükkana uğradım kısa süreliğine. Necla abla hastayım bugün, dedi. Erken kapattık. Mezeler yapmış Hilal ben gelene kadar. Eh, köfteleri de ben kızarttım. Kadehleri Erkan dizdi sofraya. İçmesek, diyecek oldum. Hadi hadi, kutlama yapıyoruz bu gece, dedi. Gonca’yla Polat son anda yetiştiler. Arka arkaya geldiler, ne tesadüf! Hilal doldurdu kadehleri. Ben şöyle bir baktım masadaki herkese. “Yeni ailem siz oldunuz. Yapayalnızdık Elif’imle buraya geldiğimiz gün. Hatırlar mısın Mediha teyze sana sarılıp nasıl ağlamıştım şu sedirde? Artık biliyorum. Güzel günler gelecek. Kadehimi hepinize kaldırıyorum. Şerefe! “ Elif boynuma sarıldı. Hilal, dizimin üstündeki elimi tuttu. Mediha teyze eşarbının ucuyla gözlerini sildi. Erkan, Hilal’e sarıldı. Gonca bana gülümsedi. Polat, Gonca’ya. Ağustos böceklerinin sesleri radyodaki türküye karıştı. Ferit’in ölümünden sonra ilk kez, ilk kez mutlu hissettim kendimi. Bu köşk, insanlarıyla bana bugün, bugün yuva olmaya başladı.