Kazayakları: Gizem Güngör Ardıç

Halam için bakımlı olmak, güzel görünmek hep çok önemliydi. Gün içinde tırnaklarında kırmızı ojesi, kirpiklerinde rimeli olmadan gördüğümü pek hatırlamam. Saçları ise daima kuaförde taranmış ya da geceden bigudi ile sarılmış olurdu. Eniştem ölmeden önce de böyleydi, sonrasında da… Çocukluğumda halamlarda yatıya kaldığım zamanlar, gece yatmadan önce tuvalet masasına oturup makyajını çıkarışını, kremlerini sürüşünü izlerdim. Bana öğütler verirdi; “makyajını gece çıkarmazsan cildin bozulur.” Göz kenarlarındaki derin kaz ayaklarına okşar gibi dokunarak, “buraları nemlendirmezsen yaşın ilerledikçe artarlar.” Ben de hayranlıkla onu izler ve dinlerdim. Sabırsızlıkla büyümeyi, makyajlı gezmeyi, meditasyon yapar gibi yüzümdeki boyaları temizleyip, krem sürmeyi hayal ederdim. Ama büyürken halam gibi olmadığımı fark ettim. Ben görülmekten korkarken, o fark edilmeyi seviyordu. İnsan ilişkilerim, sosyal yaşamım onunki kadar hareketli ve renkli değildi. Ben kaygılar içinde daima içime kaçmış yaşarken, o hayatındaki tüm sıkıntılara rağmen dimdik ve dışa dönük yaşadı. Benim düşük enerjimle hayattan ve insanlardan kaçmama karşılık, halam evinin zor zamanlarında dikiş dikerek katkıda bulunur, sofralar kurup misafir ağırlar, arkadaşlarına vakit ayırır ve hep neşe içinde kahkahalar atardı. ‘Hayat sana güzel’ diyen arkadaşları fark etmezlerdi yaşama güzel bakmasının onun seçimi olduğunu. Şimdi, şu banyo aynası karşısında, halamın bana öğütler verdiği yaştayım. Kaz ayaklarım belirgin değil. Soluk gözlerime bakarken onun ışıldayan göz bebekleri geliyor aklıma; “ah be hala,” diyorum, “senin gibi kahkaha atabilseydim de benim de daha derin kaz ayaklarım olsaydı keşke…”

Gizem Güngör Ardıç
2019

10
Kimler Neler Demiş?

Please Giriş to comment
5 Yorum sayısı
5 Yorumlara gelen cevaplar
6 Takip edenler
 
En beğenilen yorum
En ateşli yorum
6 Yorum yapanlar
Gizemöykü uyar tekşenGizem Ardıçnazmiyedem73Yaprak Karaman Güncel yorum yapanlar
  Bildirim al  
Bildir
Öykü Tekşen
Üye
Noble Member

Canım Gizem, seni okurken içimde Ortaçgil’den “Bu iş çok zor Yonca” tınlıyordu. Halanı o aynanın karşısında, derin kaz ayaklarına dokunurken izledim; seni, onu izleyişini izlerken seyrettim. İkiniz de öyle tam’dınız ki! Varlığınıza sarıldım…

Gizem Ardıç
Üye
Noble Member

Canım Öykü’m… ❤️

Nazmiye Demirci
Üye
Member

Ne güzel bir yazı olmuş, sanki halanızı yıllardır tanır gibi hissettim. Çok başarılı bir yazı, kaleminize sağlık

Gizem Ardıç
Üye
Noble Member

Çok teşekkür ederim ☺️

Yaprak Karaman
Üye
Noble Member

Ne kadar hoş bir yazı, Kaleminize sağlık.

Gizem Ardıç
Üye
Noble Member

Teşekkür ederim 🙂

Meral Saylar
Üye
Famed Member

Benim de böyle bir yengem var. Enerji veren, hayat dolu insanlar. Ne güzel anlatmışsınız. Bizler de yazılarımızla enerji verelim inşallah. Siz başarmışsınız. Ellerinize sağlık.

Gizem Ardıç
Üye
Noble Member

Teşekkür ederim 🙂

GÜLTEN KARAHAN
Üye
Member

Sade, yalın güzel bir anlatım. Etkileyici. Kaleminize sağlık

Gizem Ardıç
Üye
Noble Member

Teşekkür ederim 🙂

✎Bize ulaşabilirsiniz