Yeni bir ay yeni başlangıçlar. Nasıl geçti üç ay hiç anlamadım gerçekten. Christmas’a kadar gün saymakla geçiyor sonra yeni yıl derken bir bakıyorum bahar geçmiş. Geçen sene bu zamanları düşünüyorum da evdeydik büyük bir bilinmezliğin içinde, herkes evde, bebeye ders çalıştırmaya uğraş of be zordu. Yarın okullar tatil. Daha yeni başlamıştık açılmasına sevinemedik bile tam olarak. Paskalya tatili. Umut’a bugün sürpriz yaptım. Sepetin içine civciv, yumurta, inek koydum altına da çikolataları sakladım okuldan gelince çok sevindi ama çikolataları yemeye kıyamadı. Canım çocuk. Çok sevdiği Dog Man serisinin yeni kitabı gelmiş onu aldım. Hemen okudu. Çok seviyorum ben de.

Bu hafta hergün 5 km koştum. Dün ve bugün kanal kıyısına gittim. Yağmurlu olmadığı zaman çok güzel. Dün karşıma bu güzellik çıktı. Ben leylek zannediyordum ama değilmiş kışın göç etmiyormuş. Yolumun üstünde durmuş bakınıyordu. Koşarken ilk iki kilometre çok zorluyor, canım istemiyor, bacaklarım ağrıyor sonra ise daha fazla istiyorum. Bittiğinde ise hala koşacak enerjin oluyor. Şu an üç ayı bitirdik en zor aydı bana göre hamilelikte de en zor üç ay değil mi. Karakterlere alıştık, onlar bize alıştı, canım Ester seni çok seviyorum bir de böyle Zoe ‘yi sevmiştim çok hikayesini anlatmam tam 4 yıl sürdü, şimdi yola devam etme zamanı. Bacaklarımız açıldı, daha ileri gidebiliriz. Mevsim bahar, her yer kuş cıvıltısı, ağaçlar çiçekte, güzel günler bizi bekler. Öyleyse tam gaz ileri.