Şans İşi

Ünzile Hanım lal bu aralar.  Her gece Seyit’i görüyor düşünde, kan ter içinde uyanıyor. Sabaha kadar da tavanı seyrediyor. Annem olur Ünzile hanım. Haza bir salon kadınıydı, en delisinden  de Seyit beni bacaksız bıraktı bırakalı kafası pek yerinde değil. Pek kabul edilesi değil sanırım evladını noksan görmek. Ben bacaksız o da akılsız… Bunlar nasıl başladı dedim geçen gün kendime. Bilmiyorum, bütün bunlar nasıl başladı. Nasıl başladı bilmiyorum da ne zaman başladı biliyorum. Geçen akşamüstü sordum Ünzile Hanım’a nasılını, bana baktı tepeden, gözleri ustura gibiydi. Konuşmadı. Dedemedikleri yetmişti. Kelimeleri zayi etmedi sanırım. Aslında pek iyidir kelimelerle arası, konuşsaydı ağzına diline bağladığı kelimelerden en çok benim kalbim yanardı. Seyit’i o bulmuştu bana,  bir arkadaşının kardeşiydi. Kavun değil ki koklayasın; kumar, evlilik dediğin. Aynı beyaz eşya gibi, şans işi. Bir kocanın  buzdolabına benzemesi ne kadar manidar değil mi? İki kapılı, elektrikli, içi boşken yaramaz, taze tutmak için gerekli, buzu kendiliğinden çözülürse kokudan yanaşılmaz. Bütün bunlar nasıl başladı bilmiyorum. Çok da önemli değil dedim ya; ne zaman başladığını hatırlıyorum sanki üzerinden iki ölüm, üç çocuk, bir bacak geçmemiş gibi.

Melike PEHLİVAN İŞLER  Eylül 2020

Fotoğraf Vivian Maier

0 0 votes
Article Rating
Bildirim al
Bildir
6 Yorum
Inline Feedbacks
View all comments
Müjgan Doran
Noble Member
30/07/2022 13:08

süper. İnsanın içine en derinine nüfus ediyor. Hocam kaleminize sağlık.

Yeşim Cimcoz
Yönetici
Noble Member
13/07/2021 19:53

Müthiş! Bayıldım Melike…bayıldım

Aysim Goral
Noble Member
08/07/2021 20:46

Melike…
Vurmuş, atmışsın yine.

Yazmak istiyorsunuz ama bir türlü başlayamıyorsunuz, Başlasanız da sürdürmekte zorlanıyorsunuz, O zaman bu atölye tam size göre.
Gün :
Saat :
Dakika :
Sn

Hoşgeldin !
Seni Tekrar Aramızda Görmek İstiyoruz

Yazarlar Kulübü
Seni Bekliyor

✎Bize ulaşabilirsiniz