“AN” yaşamın en küçük taneciği, yapı taşıdır şeması zihnimde dolaşır durur. Sabah kalkarım aklıma gelir, markette bir an ya da ansızın yürürken… Enerjinin hızla kütleye dönüşüp maddenin parçacıklarını oluşturması gibi an’ların bal peteği örüntüsüne benzer biçimde bir araya gelmesiyle yaşam yolumu oluşturmasını gözümde canlandırırım. Geçmişteki her An’ımın izlerinin gölgesinde, geleceğimi şekillendirecek An’larımı  özenle seçtiğimi kurgular, hayallere dalarım. Yaşam yolumun yapı taşı her bir “AN” bütün olan varlığıma hizmet eder diye ikna olur, iyi hissederim.

Her duygu öyle değerli hazine ki her birini kazıyarak içinden bir ben çıkarmaya çalıştığımı fark ederim. Bugünlerde yoğunlukla bunu düşünürüm. Zamanı uzatmak, kısaltmak; zamanı esnetmek hakkımı kullanmak isterim.

Bir döngü var ki dengede, bilirim.

Tutku, tutarlılık ve sabır gücüyle gelen azimle döşediğim yaşam yolumun en küçük yapıtaşları “AN” da, her “AN”ımın bileşimiyle bütünün varoluşumdaki “BEN” yolculuğumun izini sürerim.