“Senin üzerinden eyleme dönüşen bir yaşam gücü, bir canlılık, bir enerji vardır, bir hızlanma ve tüm zamanın içinde senden sadece bir tane olduğu için, bu eylem, bu ifade biriciktir. Eğer bunu engellersen, başka hiç bir şekilde var olmayacaktır ve yitirilecektir. Dünya onu bilmeyecek, ona sahip olmayacaktır. Onun ne kadar iyi ya da ne kadar değerli olduğunu ya da bir diğer eylem ya da ifadeye göre yeterli olup olmadığına karar vermek senin işin değildir. Senin işin ona net ve doğrudan sahiplenmek ve o kanalı hep açık tutmaktır.” – Martha Graham: Koreograf ve dansçı

Pandemi başlamadan önce yazı kampları düzenlerdik. Üç gün bazen yirmi, bazen otuz kadın yazmak için bir araya gelirdik. Kamplarda mutlaka müzik vardır, müzikle tetiklenerek yazmak vardır, bir de hareket vardır, dans vardır. Dans etmek bedeni açmak, rahatlatmak, belki de bir yerlere sıkışmış duyguları serbest bırakmaktır. Bir zamanlar Lale Roch’dan oryantal dans dersleri almıştım. Bedenin nasıl hareket ettiğinin ruhu ve zihni aynaladığını anlatmıştı. Özgürce yoga’nın Özgür’üyle ve Yeşim Atik Yoga’nın Yeşim’iyle yaptığımız çalışmalar da bana öfkemin bedenimde nasıl sıkışıp kalabildiğini, bedenim esnek olmadığında zihnimin de esnekliğini kaybettiğini gösterdi ve bedeni açtıkça ruhumun da zihnimin de açıldığını deneyimledim. 

Hikayelere alan açmak istiyorsanız, ama nereden başlayacağınızı bilmiyorsanız belki de biraz hareket gerekiyordur. Geçen yazıda bedenin zihinle uyumlanmasından bahsetmiştik, Natalie Goldberg’in yürüme meditasyonlarını anlatırken. Burada da bedenle zihnin coşmasını, açılmasını konuşuyoruz. Martha Graham’ın dediği gibi o biricik olan sizle bir tanışın.

Güzel bir müzik bulun. Yavaş bir parça, hızlı, hareketli bir parça fark etmez. Gözlerinizi kapatın ve salınmaya başlayın. Yavaş yavaş bedeni gözlemleyin, dans etmeye çabalamayın, sadece bedenin istediği gibi hareket etmesine izin verin… Bunu 10 belki 15 dakika yapın. Biter bitmez oturup içinizden ne geliyorsa onu yazın.