“Allah razı olsun Şevki. Allah ne muradın varsa versin.”
“Senin de Hanım. Eşek eşeğin sırtını ödünç kaşırmış ama, bilirsin.”
“Bilmem mi Şevki?”
“Elbet sıra bana da gelir, he mi?”
“Gelir tabi de benim yeminim var.”
“Ne yemini?”
“Kimsenin sırtını sabunlamam diye yeminim.”
“Benim sırtımı mı?”
“Yok sade seninkini değil, kimseninkini.”
“Ne o kız bir şey mi geldi başına? Tövbeler ossun…”
“Evet.”
“Hoppala, adamı meletmesene, anlatsana. Ne gelmiş başına?”
“Herf… Boşver Şevki? Hiç iç açıcı değil ki hikaye…”
“Faden kızıyom ama anlatsana, yeter naz ettiğin.”
“Babam anamı sırtını sabunlamaya diye çağırıp bir akşam banyoda dişlerini dökene kadar dövdüydü. O gün ettiydim yemin işte, kimsenin sırtını sabunlamayacağım diye”
“Anladım da bir şeycik olmaz keseriz bir tavuk. Kan akıtırız yemin için. Dönersin yeminden…”
“Olmaz, dönmem. Olmaz öyle şey.”
“Neden olmasın Faden? Ayet mi var?”
“Yok mu? Boş yere, yok yere yemin etmeyin diye yok mu Kuran’da kelam?”
“Var da kan akıtcez diyom sana…”
“Kan akınca çözülü mücek? Bozulacak mı yeminim? Bu yemin işini de oyun oynaş etmişsiniz. Tövbeler olsun… Kim demiş? Kim olur vermiş? Tövbe haşa, saçmalama Şevki”
“Anamgile sorarız. Ama ben de onlardan öğrendiğimi deyon zati.”
“Hep onlardan duyduğunu deyon zaten Şevki. Anam bilir Şevki deyolar sana köyde biliyon mu? Bir de sen okusan az. Sorsan, soruştursan. Olma mı?”
“Ne deyon Faden?”
“Ne decen? Senin hiç fikrin olma mı? Evleneli bir sene olcek nerdeyse. Bıraksam gusül abdestini bile anana soracan Şevki?”
“Tövbe tövbe…Senin ağzın ne diyo kız? Gusül abdesti anaya mı sual edilir heç? Tövbe…”
“Her boku soruyon ya onu neden sormuyon Şevki? Çok şaştım vallahi… Bilmez mi anan yoksa? Tavuk kesince yemin bozulduğunu bile biliyor da abdesti mi bilmez ki?”
“Sen sormaz mıydın anana hiç bir şey kız?”
“Sorardım da aklım da var benim şükür…”
“Benim yok mu? Onu mu deyon Faden?”
“Vermecem buna cevap. De get Şevki! Sündürme lafı, yetti. Sabah beri ne deyip durun ben?”
“Sırtımı sabunlamayacan.”
“Evet, heee, evet.”
“Tavuk boğazlasak da sırtımı sabunlamayacaksın?”
“Yeter Şevki, asabımı titrettin. Yeter… Üşütücen, hadi yun da çık şu banyodan. Ter bastı bana, çıkıyon ben dışarı.”
“Ben diyom ki…”
“Biliyom Şevki, anama soralım decen…”
“Evet anladın sen kız Faden”
“O kadar konuştum boşa. Tamam Şevki, yarın bi koşu git de sor.”
“Tavuk da alayım mı kasabadan?”
“Bırak Şevki ben çıktım. Kıçıma ter bastı. Anan ne derse ona göre artık.Ben salıverdim seni. Ama bak geçen seferki gibi ananı da alıp gelme. Bize gidelim falan deme, dilinin ucunlan neyi, yeni evliyiz biz değil mi? Ananda damdı, koyundu, süttü, yoğurttu bahane çok, takılır peşine.”

******

“Hoş geldin Ana”
“Hoş gördüm Faden.”
“Tavuk kesilecekmiş. Yeminin varmış. Şevki kesemez tavuk. Çayın var mı ocakta pek üşüdük. Tavuk almaya ta bilmem nereye yürüdük. Donduk. Hava kılıç gibi.”
“Var Ana. Şevki’ye bir bakayım. Havlu istedi

*****

“Ne dedim ben sana giderken Şevki. Boyun devrilsin emi.”
“Ben kesemem ki tavuk Faden”
“Hay yemin eden ağzıma sıçayım. Ne meraklıymış sırtını sabunlatmaya. Tavuğu da ananı da almış gelmişsin. Ne karışıyon benim yeminime. Sanane. Ben bozmak istiyom mu bakalım?”
“Kim kesecek tavuğu?”
“Hay yemin veren ağzımı s….m. Tövbe tövbe. Ne yeminmiş arkadaş?”
“Kan bozacak yeminimi.”
“Fadenin ne düşündüğünün ne önemi var. Tavuk kesilsin yeter. Deli çıkacam vallahi. Sırtını sabunlamayacağım lan Şevki. Sürüyü de kessen sabunlamayacağım senin sırtını.”
“Tavuğu da akşam yeriz Faden.”