Kimsin? Mesleğin/ medeni durumun/ev düzenin/yaşın.
Bu günlerde kafam çok karışık. Kimim ben? Düşünemiyorum bile. Yıllarca evinizi ekmeğinizi yaşamınızı paylaştığınız hayat arkadaşınız hastaysa kelimeleri hatırlamakta zorlanır olmanın yanı sıra kendinizi de unutabiliyorsunuz. Bu hengamenin içinde bende Yeşim hocamın hazırladığı soruları flulaşmış zihnimle cevaplamaya çalışacağım. Aslında ömrüm boyunca kim olduğumu kendime hep sordum. Yakınlarım bana Müjgan derler. Bende yetmiş bir yıllık yaşantımda ismimi kanıksadım. Ben Müjganım. Mesleğim hakkında son günlerde genç bir bayanla bayağı uzun bir atışmamız olmuştu. Ben emekliyim desemde o; hayır siz ev kadınısınız demiş, bu iddiasını dakikalarca sürdürmüştü. Ben de bu yakıştırmayı inatla kabullenmemiş, ev kadını benzetmesine direnmiştim. Zihnim bu benzetmeye asla yatkın değilken ev kadını olmak; olacak iş değildi benim için. Yirmi iki yıllık Maliye bakanlığında hizmet etmiş, emekli olmuş altı aylık ev yaşamında boğulup esnaflığa adım atmış, bunu da bir fiil yardımcısız on yıl sürdürüp ardından kadınları neden askere almıyorlar zihniyetinin etkisinde kalıp dört dönem gönüllü okuma yazma kursu vermiştim. Çalışma alanındaki emekçi pozisyonumu kendime kaydırıp önceki yıllarda zaman fukaralığımdan yapamadığım ruhumu besleyen hobi ve faaliyetlerimi yapmaya başladım. Medeni durumuma gelecek olursak üç evlilik yaptım. Üçüncü evliliğim halen devam etmektedir… İlk eşimden bir kızım var. O da yazmaya çok meraklı. Yazdıklarını okuduğumda çok etkileniyorum. İzmir Ekonomi Üniversitesi Mütercim Tercümanlık Bölümü Yar.Doçent. Emekliliğini beklemeden okuldan ayrılmayı, zamanının çoğunu yazmaya ayırmayı hedefliyor. İkinci evliliğimden bir oğlum var. Almanyada yaşıyor. Evli Oda Mimar Sinan Sinema bölümü ile Kadir Has Radyo ve Tiyatro bölümünü bitirdi ama işi okuduğu bölümlerle ilgili değil. Oğlumun eşinide çok seviyorum. Onunla birlikte üç evladım oldu. O da yazmayı çok seviyor. İlk Romanı Almanyada yayınlandı. Konusu tarikatlarla ilgili. Fakat almanca olduğu için maalesef okuyamadım. İkici romanıda yazım aşamasında, yakında bitti bitecek. Çocukları çok sevdiğim halde kızım evlenmedi, oğlum ve eşi ise bu zamanda çocuk sahibi olmak çocuğun geleceği için büyük risk taşıyor diye düşünüyorlar. Bu ilerlemiş yaşımda torun sahibi olamadım. Ama onun yerine sanırım kızımda kucağıma yazmaya başladığı kitabını verecek. Ben de onların yazdıkları ile mutlu olacağım.
Hayat sana 4 ders öğrettiyse ne olurdu onlar?
1.Olumsuz bir olayla karşılaştığımda sükûnetle neticeyi beklemek. İlk etapta olumsuz olayın aslında yeni bir olumluya açılan kapının eşiği olacağını düşünebilmek. Yeterki biraz sabır.
2. Olumlu düşünmek. Adil olmak. İnsan hayatta iyi kötü ne yapmış olursa olsun er geç yaptıkları kendine dönüyor. Bumerang gibi.
3. Hoşgörüyü ve tevazuyu fazla abartmamak.
4. Hayatı o kadar da ciddiye almamak
Neden kendini ifade etmek için yazıyı seçtin?
• Yazdıklarım içimden dış dünyaya açılan bir pencere ve ben içimde kopan fırtınaları doğan güneşi gönlümde açan, solan çiçekleri sadece kendim bilip görüyordum. Yıllar geçtikçe yanardağ nasıl faaliyete geçip içinde biriken alevini yangınını dışarıya püskürtürse benimde içimdekiler yılların içinde büyüyüp içimde taşınmaz hal aldılar. Beklide insanlara duyurmak istedim; Kim bilir.
• Belkide kalemlere tutkunum. Deftere bir şeyler yazmayı seviyorum. Geldiğim yetmiş bir yaşımda bile rüyalarımda halan okula gidiyorum, sınavlara giriyorum. Uyandığımda o heyecanın tazeliğini hissediyorum. Okumak, yazmak bir nevi tutku gibi. Rengarenk kalemler. Boy boy silgiler. Sizin yazı evinizle tanışmadan önce Açık Öğretim Fak. Kültür Mirasımız ve Turizm bölümünde öğrenciydim. Ders çalışmak, sınavlara hazırlık, sınav heyecanı benim adrenalinimi yüksek tutuyor. Sonra size transfer oldum. İyiki böyle oldu. Dilerim buradaki öğrenciliğim hiç bitmez.
Neyi anlatmak istiyorsun?
İçimde birikmiş hikayelerim var, onları. Gözlemlediğim çarpıklıkları mizahi bir dille, dilimin döndüğünce anlatmak istiyorum. İnşallah sağlıklı günlerde yazmak istediklerimi yazma fırsatını yakalarım. Sevgiler.